Nie zawsze w życiu jest kolorowo i gdy los doświadcza nas co chwilę, a my czujemy, że zawodzimy, mamy prawo mieć gorszy czas. Zwłaszcza gdy wiemy, że liczą na nas inni i to im dzieje się coś złego, chociaż mieliśmy ich chronić. Dopada nas wtedy poczucie porażki i beznadziei, a z tego czasami trudno się wyrwać.

Zarys fabuły

Rodzeństwo zostało rozdzielone, ktoś zabrał Benjiego i Mat oraz Lili nie wiedzą, co mają robić. Niespodziewanie pomoc dostają od jednego inspektora. Lesec zrobi wszystko, by rodzeństwo było znowu razem. Nie jest to jednak takie proste, a w dodatku Mat niezbyt dobrze radzi sobie z obecną sytuacją. Coś się w nim zmienia i kiedy Lili chce ryzykować swoją wolność, on się poddaje. Jak potoczą się losy tej trójki?

Samotność to część, której tytuł bardzo pasuje do treści i muszę być szczera. Coś mi mówiło, że ten zeszyt będzie mniej dynamiczny, bo Frédéric Maupomé postawi tutaj na emocje. I tak było, a czy jest to wadą, czy też zaletą, trzeba sprawdzić samemu. Ja już mam lekturę za sobą. Czy polecam?

Słów kilka o szacie graficznej

Nieustannie w przypadku powieści graficznych zawsze najpierw zwracamy uwagę na warstwę rysunkową i tutaj Dawid ponownie stanął na wysokości zadania. Dzięki jego pracom bohaterowie są już dla czytelników postaciami, które łatwo przywołać w pamięci. Każde z nich jest charakterystyczne nie tylko z wyglądu, ale też stylu ubierania, poruszania się czy nawet mimiki. Na plus muszę zaliczyć również wszystkie kadry pełne barw i scen, które razem z tekstem tworzą spójną całość. Tym razem dostajemy dużo ponurej atmosfery, smutku, poczucia beznadziei i rezygnacji. Jest przytłaczająco, ale nie brak iskierki nadziei.

Moje wrażenia

Frédéric Maupomé po ostatnich wydarzeniach miał dwie drogi do wyboru. Mógł pójść w akcję i szybki bieg wydarzeń lub skupić się jeszcze bardziej na sferze emocjonalnej. I moim zdaniem obrał idealny kierunek. Samotność pokazuje, jak trudno czasami bywa, zwłaszcza gdy wszystkim zależy, by postawić na swoim i za nic mają uczucia dzieci. To też smutny obraz zbyt dużej odpowiedzialności ciążącej na dzieciach i próba dopasowania się do panujących zasad. Kłopoty mogą mieć z tym nie tylko goście z innej planety, ale nawet zwykłe dzieci. Scenarzysta skupia się na emocjach, na ukazaniu tego, co siedzi w głowach bohaterów, ale też nie rezygnuje całkowicie z przygodowej nuty. Pojawiają się kadry, gdzie zaczyna się dziać, nawet robi się strasznie i niebezpiecznie.

Na zakończenie

Mam już za sobą trochę powieści graficznych, a nadal jestem zaskoczona tym, jak dużą moc ma obraz. Bo chociaż nie brakuje tutaj treści, to głównie przemawiały do mnie ilustracje. One wręcz ożywały i same opowiadały losy rodzeństwa. Samotność pokazuje, że nawet wśród bliskich można czuć się zagubionym i ugiąć pod ciężarem oczekiwań. Nie tych narzuconych nam przez innych, ale przez samego siebie. Podobało mi się, że zrównoważony w tym zeszycie poziom brutalności, wspomina się o eksperymentach i te kilka kadrów jest bardzo straszne, myślę, że to była wystarczająca ilość, by móc sobie wyobrazić, co Benji przeżywał.

Dla mnie ten tom jest obowiązkowy, Samotność trzyma w moim odczuciu poziom poprzedniczek, a finałowy cliffhanger zaostrza apetyt na to, by niecierpliwie wypatrywać Powrotu. Czuje, że będzie się działo!

Scenariusz: Frédéric Maupomé
Rysunki: Dawid
Tłumaczenie: Marek Puszczewicz
Tytuł: Samotność
Tytuł oryginału: Solitudes
Wydawnictwo: Egmont
Wydanie: I
Data wydania: 2024-01-31
Kategoria: przygodowa, fantastyka
ISBN: 9788328161665
Liczba stron: 120

Supersi
Mała gwiazda tuż pod Tsih | Bohaterowie | Home Sweet Home | Samotność | Powrót