Nigdy nie wiemy co może nas spotkać, co czeka nas jutro czy za jakiś czas. Nic nie dzieje się bez przyczyny i nawet najgorsza tragedia może być początkiem czegoś nowego, zmieniającego wszystko…

Brooke miała marzenie by wystąpić w olimpiadzie, niestety dwukrotna kontuzja nogi uniemożliwiła jej spełnienie tego do czego niezmordowanie dążyła. Ona się jednak nie poddała i obrała inny kierunek, została terapeutką, by poprzez masaże pomagać innym sportowcom. Za namową koleżanki idzie na bokserską walkę gdzie walczy Remington Tajfun Tate, któremu od razu wpada w oko. Nie chce już żadnej innej, proponuje też jej prace w sezonie. Jak potoczą się ich losy?

Real miało mnie pochłonąć, zniewolić, rozpalić i uzależnić. Miałam nie móc się od niej  oderwać i być nią zachwycona. Czy tak się jednak stało? Czy historia Brooke i Remingtona oczarowała mnie tak jak wszystkich innych?

Przyznaję, że po tych wszystkich zachwytach nad tym tytułem postawiłam mu poprzeczkę bardzo wysoko, oczekiwałam czegoś co mną zawładnie, rozchwieje mnie emocjonalnie i sprawi, że nie będę mogła uporządkować swoich myśli. Niestety to był chyba mój największy błąd, bo o ile do samej fabuły nie mam zastrzeżeń, to jednak zabrakło mi w niej czegoś co by sprawiło, że czytałabym ją niecierpliwie i z wypiekami na twarzy. Owszem, Real wyróżnia się na tle innych powieści tego gatunku, zachwyca przekazywaniem uczuć i tego co się myśli poprzez muzykę, nie jest cukierkowate i nie posiada irytujących bohaterów. Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że porusza trudny temat pewnej choroby (nie zdradzę jakiej), tego jak wpływa na człowieka jego życie i jak odbierają go przez to inni. Ta książka jest przemyślana, dopracowana i nawet ciekawa, akcja toczy się szybko, wątki są różne i całość nie skupia się tylko na seksie. Powieść nie fascynuje, ale jest dobra i przyjemnie się ją czyta.

Polubiłam Remingtona, obie jego twarze, bo ma w sobie coś takiego, co faktycznie sprawia, że przyciąga do siebie i wzbudza sympatię. Jest nieprzewidywalny, impulsywny, zaborczy, zamknięty w sobie, ale przy tym niespodziewanie romantyczny i opiekuńczy. Brooke to kobieta, która straciła szansę na spełnienie swojego marzenia i musiała zacząć poniekąd wszytko od nowa, znaleźć inny cel w życiu. Nie poddała się, poznała Remingtona i przepadła.
Muszę przyznać Katy Evans, że potrafi stworzyć ciekawych i pełnowymiarowych bohaterów, zarówno tych pierwszo, jak i drugoplanowych. Są wyraziści, realni i różnorodni. Każdy jest ważny dla całości powieści.

Nie mogę powiedzieć, że Real jest złą książką, nie nudziłam się w trakcie czytania, nie odliczałam ile zostało stron do końca i nawet chętnie wracałam do lektury gdy musiałam ją odłożyć. Z zaciekawieniem obserwowałam bieg wydarzeń i to, co robią bohaterowie, jak krążą wokół siebie, poznają się i rozmawiają za pomocą muzyki. To było interesujące, nawet czasami troszeczkę zabawne gdy żartowali. Evans miała pomysł i wszystko byłoby dobrze gdyby nie to, że między mną a książką nie zaiskrzyło. Przeczytałam, jest dobrze, ale to wszystko. Do tego niemiłosiernie wkurzało mnie gdy bohaterka na swój żeński organ mówiła płeć albo kicia (to na szczęście padło tylko raz), no litości! Jest tle innych określeń. Nie żałuję czasu poświęconego na ten tytuł, ale już chyba do niego nie wrócę, a po Mine sięgnę z mniejszymi oczekiwaniami.

Real jest dobrym początkiem serii, który nie nuży i dostarcza kilka godzin dobrej rozrywki przepełnionej muzyką, boksowaniem, masażami a pod koniec intensywnym seksem. Katy Evans mnie nie uwiodła, ale jestem jedną z nielicznych i uważam, że pomimo to tytuł jest warty poznania.