„Gdy Harlow wchodziła do
pokoju, od razu robiło się jaśniej. Miała w sobie niewytłumaczalny spokój”. [1]
pokoju, od razu robiło się jaśniej. Miała w sobie niewytłumaczalny spokój”. [1]
Strach przed uczuciem może
być obezwładniający, zwłaszcza gdy ta druga osoba staje się dla ciebie
powietrzem którym oddychasz, sensem życia, motywacją do wstawania, bycia dobrym
i wierzenia w wspólną przyszłość. To może przerazić i wywołać chęć ucieczki,
tylko czy przed tym da się uciec?
Grant i Harlow. Harlow i
Grant. Dwoje osób, które nie powinno być razem, ale coś ich ciągnie do siebie.
On nie ma zamiaru nigdy się wiązać. Jedna dziewczyna na jedną noc jest w
porządku, ale związek, wspólne życie i uczucia nie są dla niego. Nie chce
kochać i być uzależniony od drugiej osoby nie chce cierpieć gdyby coś stało się
partnerce. Ona cicha, nieufna, pochłaniająca książki, ze szczerym spojrzeniem,
niewinna. Wie, że nie powinna ufać Grantowi, ale niestety jej silna wola była
zbyt słaba i teraz gorzko tego żałuje. Czy mężczyźnie uda się uratować chociaż
ich przyjaźń i czy rzeczywiście tylko na tym mu zależy?
Grant. Dwoje osób, które nie powinno być razem, ale coś ich ciągnie do siebie.
On nie ma zamiaru nigdy się wiązać. Jedna dziewczyna na jedną noc jest w
porządku, ale związek, wspólne życie i uczucia nie są dla niego. Nie chce
kochać i być uzależniony od drugiej osoby nie chce cierpieć gdyby coś stało się
partnerce. Ona cicha, nieufna, pochłaniająca książki, ze szczerym spojrzeniem,
niewinna. Wie, że nie powinna ufać Grantowi, ale niestety jej silna wola była
zbyt słaba i teraz gorzko tego żałuje. Czy mężczyźnie uda się uratować chociaż
ich przyjaźń i czy rzeczywiście tylko na tym mu zależy?
Abbi Glines jest autorką
po której twory sięgam w ciemno i za każdym razem się nie zawodzę na tworzonych
przez nią historiach. Dostarcza mi kilka godzin całej gamy emocji pozwala
zapomnieć o szarej rzeczywistości. Czy i tym razem było podobnie?
po której twory sięgam w ciemno i za każdym razem się nie zawodzę na tworzonych
przez nią historiach. Dostarcza mi kilka godzin całej gamy emocji pozwala
zapomnieć o szarej rzeczywistości. Czy i tym razem było podobnie?
Dopóki Glines nie napisze
czegoś słabszego zmuszona jestem do powtórzenia tego, co piszę za każdym razem.
Jej atutem jest umiejętność pisania o uczuciach w taki sposób, że trafia to w
najgłębsze zakamarki serca. Sprawia iż wszystko co opisuje – wydarzenia,
miejsca, ludzie, emocje – jest łatwe do wyobrażenia i wczucia się w daną
sytuację. Nie koloryzuje, nie ubarwia, pisze o trudnych tematach i mocno
doświadcza bohaterów. Dodatkowo tym razem odniosłam wrażenie, że z pierwszego
planu został zepchnięty seks i to jak tworzy się związek między bohaterami, a
górę wzięły leki Harlow i Granta, to strach przed utratą i nieufność, walka z
tym była głównym wątkiem, co muszę przyznać było bardzo dobrym posunięciem.
Abbi nie daje możliwości by się nudzić czy chociażby czuć znużenie, dba o to by
działo się dużo, szybko i było rzeczywiste.
czegoś słabszego zmuszona jestem do powtórzenia tego, co piszę za każdym razem.
Jej atutem jest umiejętność pisania o uczuciach w taki sposób, że trafia to w
najgłębsze zakamarki serca. Sprawia iż wszystko co opisuje – wydarzenia,
miejsca, ludzie, emocje – jest łatwe do wyobrażenia i wczucia się w daną
sytuację. Nie koloryzuje, nie ubarwia, pisze o trudnych tematach i mocno
doświadcza bohaterów. Dodatkowo tym razem odniosłam wrażenie, że z pierwszego
planu został zepchnięty seks i to jak tworzy się związek między bohaterami, a
górę wzięły leki Harlow i Granta, to strach przed utratą i nieufność, walka z
tym była głównym wątkiem, co muszę przyznać było bardzo dobrym posunięciem.
Abbi nie daje możliwości by się nudzić czy chociażby czuć znużenie, dba o to by
działo się dużo, szybko i było rzeczywiste.
Podoba mi się Harlow, ze
swoją nieufnością, miłością do książek i szczerością przypomina mi mnie samą.
Może dlatego tak mocno jej losy mnie pochłonęły. Niby cicha i spokojna, ale
potrafi pokazać pazurki i jest silniejsza niż sama się o to podejrzewa. Taka
mieszanka, która fascynuje i chce się przebywać w jej otoczeniu. Z kolei Grant
jest super przystojnym kolesiem mogącym mieć każdą i skrupulatnie to
wykorzystuje w myśl ustalonej przez siebie zasady – żadnego angażowania. Nie
robi tego jednak z czystego wyrachowania, ale z powodu nękającego go strachu
przed utratą ukochanej osoby, której odda całą duszę i obawy przed cierpieniem
nie do wytrzymania.
swoją nieufnością, miłością do książek i szczerością przypomina mi mnie samą.
Może dlatego tak mocno jej losy mnie pochłonęły. Niby cicha i spokojna, ale
potrafi pokazać pazurki i jest silniejsza niż sama się o to podejrzewa. Taka
mieszanka, która fascynuje i chce się przebywać w jej otoczeniu. Z kolei Grant
jest super przystojnym kolesiem mogącym mieć każdą i skrupulatnie to
wykorzystuje w myśl ustalonej przez siebie zasady – żadnego angażowania. Nie
robi tego jednak z czystego wyrachowania, ale z powodu nękającego go strachu
przed utratą ukochanej osoby, której odda całą duszę i obawy przed cierpieniem
nie do wytrzymania.
Nie wiem jak Abbi Glines
to robi, ale za każdym razem gdy zasiadam do jej nowej książki nie jestem w
stanie jej odłożyć dopóki nie przeczytam ostatniego zdania a i długo po tym mam
niedosyt, bo chciałabym więcej i więcej. Od pierwszych stron zostaję
pochłonięta przez wir wydarzeń, które absorbują całą uwagę, losy bohaterów
intrygują i powodują, że bez problemu się z nimi można zżyć i kibicować temu,
by wszystko dobrze się ułożyło. Abbi włada moim sercem od momentu przeczytania O krok za
daleko,
jak mało kto wywołuje we mnie taki bałagan uczuciowy i sprawia, że wraz z
bohaterami nie ufam, boję się, płaczę, mam nadzieję i się śmieję. Chyba nigdy
nie będę miała dość jej powieści.
to robi, ale za każdym razem gdy zasiadam do jej nowej książki nie jestem w
stanie jej odłożyć dopóki nie przeczytam ostatniego zdania a i długo po tym mam
niedosyt, bo chciałabym więcej i więcej. Od pierwszych stron zostaję
pochłonięta przez wir wydarzeń, które absorbują całą uwagę, losy bohaterów
intrygują i powodują, że bez problemu się z nimi można zżyć i kibicować temu,
by wszystko dobrze się ułożyło. Abbi włada moim sercem od momentu przeczytania O krok za
daleko,
jak mało kto wywołuje we mnie taki bałagan uczuciowy i sprawia, że wraz z
bohaterami nie ufam, boję się, płaczę, mam nadzieję i się śmieję. Chyba nigdy
nie będę miała dość jej powieści.
Tych których znają już
losy niektórych mieszkańców Rosemary Beah zapewne nie muszę przekonywać do
sięgnięcia po Grając w miłość,
ale zapewniam, że warto i nie ma mowy tu o żadnym rozczarowaniu. To
nieprawdopodobne, ale Abbi Glines nadal trzyma formę i daje swoim fanom w pełni
dopracowaną i uzależniającą powieść. Oby nigdy jej wena się nie wyczerpała!
losy niektórych mieszkańców Rosemary Beah zapewne nie muszę przekonywać do
sięgnięcia po Grając w miłość,
ale zapewniam, że warto i nie ma mowy tu o żadnym rozczarowaniu. To
nieprawdopodobne, ale Abbi Glines nadal trzyma formę i daje swoim fanom w pełni
dopracowaną i uzależniającą powieść. Oby nigdy jej wena się nie wyczerpała!
[1]Abbi Glines,
Grając w miłość, s. 10
Grając w miłość, s. 10
Autor: Abbi Glines
Tytuł: Grając w miłość
Wydawnictwo: Pascal
Data wydania: 2015-07-01
Kategoria: romans, New Adlut
ISBN: 385930582945X
Liczba stron: 320
Ocena:
8/10
8/10
Chance:
Grając w miłość | Daj nam ostatnią szansę
Wyzwania: Czytam
Opasłe Tomiska
Opasłe Tomiska
O kurcze, może powinnam dać szansę tej autorce? Twoja opinia kusi!
Ja również Abbi Glines biorę w ciemno. Lubię bohaterów, których tworzy. Prawdziwi ludzie z krwi i kości, czekam teraz na dostawę "daje nam ostatnią szansę" juz nie mogę się doczekać 😉
Pozdrawiam Justyna z książko miłości moja
Książka już za mną i bardzo pozytywnie ją wspominam.
Koniecznie muszę przeczytać. 🙂
http://kochamczytack.blogspot.com
Koniecznie muszę poznać w końcu książki tej autorki 🙂
A ja dalej nie poznałam jeszcze twórczości Abbi Glines. Obiecuję sobie cały czas, że to nadrobię itd. i chyba najwyższa pora w końcu sięgnąć, po którąś z książek tej autorki:)
http://www.ksiazkoholiczka94.blogspot.com
do jakiej kategorii można zliczyć książkę? romans z przesłaniem czy typowy harlequin?
Zdecydowanie romans z przesłaniem 😉
Nic nie mówię, bo znów na mnie nakrzyczycie, że nadal nie zaczęłam serii :))))
Ostatnio poszukuję takich książek, więc trzeba upolować coś autorki. Tak mocno mnie kusicie. Może ta seria? 🙂
Moje-ukochane-czytadelka
Ja czytałam tylko jedną książkę "słabszą" od A.Glines, a była to "Breathe" czyli książka, która wkrótce będzie w Polsce "Oddychaj mną". Ona nie jest zła, tylko… nie tak dobra jak Rosemary Beach. Tam jest dużo… słodyczy i prostoty. I naiwności. Ale mimo wszystko – i tak jest ładnie. Tak ładnie, że człowiekowi może się serce rozpuścić. Poza tym, Sea Breeze była na długo przed Rosemary Beach, a ja słyszałam, że kolejne tomy są tylko lepsze, także Abbi to Abbi. Zostaje jedną z moich królowych. 🙂
Nie wspomniałam do tej pory o recenzowanej przez ciebie pozycji, ale dobrze wiesz co o niej sądzę, także nie muszę się chyba powtarzać? 🙂 Abbi to moja królowa. Jedna z, w każdym razie.
Pozdrawiam,
Sherry