„(…)ludzie po prostu przychodzą i
odchodzą. I to zwykle ci, na których nam najbardziej zależy. Czasami niektórzy
z nich powracają, ale w najmniej oczekiwanych momentach. Powiedziałabym nawet,
że przychodzą niczym bardzo niechciany gość”.*
odchodzą. I to zwykle ci, na których nam najbardziej zależy. Czasami niektórzy
z nich powracają, ale w najmniej oczekiwanych momentach. Powiedziałabym nawet,
że przychodzą niczym bardzo niechciany gość”.*
Nikt nie spodziewa się, że jego
przeszłość może nagle zapukać do drzwi przywracając tym samym wspomnienia,
które były zepchnięte w najdalszy zakątek umysłu. Rozdrapując rany, wywołując
ból straty i zdrady, ale również dając szansę na to by odbudować utracone
relacje i zacząć żyć na nowo.
przeszłość może nagle zapukać do drzwi przywracając tym samym wspomnienia,
które były zepchnięte w najdalszy zakątek umysłu. Rozdrapując rany, wywołując
ból straty i zdrady, ale również dając szansę na to by odbudować utracone
relacje i zacząć żyć na nowo.
Ina, dziennikarka, w zaciszu domowym
pisze właśnie kolejny artykuł, w którym ujawni grzeszki kogoś ważnego. Nie
przejmuje się tym, że może tym zniszczyć mu karierę lub rozbić rodzinę, sam
sobie naważył piwa – ona tylko to odkryła. Kiedy pracuje nad tekstem musi mieć
spokój i cisze, wyłącza się, dlatego gdy w drzwiach swojego mieszkania widzi
zmokniętą dziewczynę mówiącą, że jest pierwsza na liście najpierw ją odsyła,
ale informacja o tej liście nie daje jej spokoju. Karola okazuje się być córką
Patrycji, przyjaciółką Iny z okresu, o którym wolałaby nie pamiętać. Czy po
kilkunastu latach da się wybaczyć, pozwolić zagoić ranom i odzyskać, to co
najcenniejsze?
pisze właśnie kolejny artykuł, w którym ujawni grzeszki kogoś ważnego. Nie
przejmuje się tym, że może tym zniszczyć mu karierę lub rozbić rodzinę, sam
sobie naważył piwa – ona tylko to odkryła. Kiedy pracuje nad tekstem musi mieć
spokój i cisze, wyłącza się, dlatego gdy w drzwiach swojego mieszkania widzi
zmokniętą dziewczynę mówiącą, że jest pierwsza na liście najpierw ją odsyła,
ale informacja o tej liście nie daje jej spokoju. Karola okazuje się być córką
Patrycji, przyjaciółką Iny z okresu, o którym wolałaby nie pamiętać. Czy po
kilkunastu latach da się wybaczyć, pozwolić zagoić ranom i odzyskać, to co
najcenniejsze?
Zawsze z chęcią sięgałam po kolejne
powieści pani Witkiewicz, te lekkie, jak i poważniejsze. Jedne bawią, drugie
poruszają tematy trudne, skłaniające do przemyśleń, ale zawsze kończą się
dobrze. Chyba to mnie zawsze do nich przyciągało. No i fakt, że pisze o
zwykłych kobietach, jakich wiele. Na „Pierwszą na liście” czekałam
niecierpliwie, jakie są jednak moje wrażenia po jej przeczytaniu?
powieści pani Witkiewicz, te lekkie, jak i poważniejsze. Jedne bawią, drugie
poruszają tematy trudne, skłaniające do przemyśleń, ale zawsze kończą się
dobrze. Chyba to mnie zawsze do nich przyciągało. No i fakt, że pisze o
zwykłych kobietach, jakich wiele. Na „Pierwszą na liście” czekałam
niecierpliwie, jakie są jednak moje wrażenia po jej przeczytaniu?
„Nie bójcie się życia. Każda doba ma
dwadzieścia cztery godziny. Policzcie, ile to jest sekund, tak cennych”.**
dwadzieścia cztery godziny. Policzcie, ile to jest sekund, tak cennych”.**
Magdalena Witkiewicz słynie z tego, że
jej książki są pełne emocji, poruszające tematy trudne lub będące wesołymi
pełnymi śmiechu powieściami. „Pierwsza na liście” zdecydowanie należy do tych
poważniejszych historii, chociaż i przy niej można się uśmiechnąć. Autorka
pisze o zwykłych ludziach, takich jak ja czy ty, nie koloryzuje i nie upiększa,
tylko opisuje wszystko takim jakim jest. Tym razem poruszyła temat choroby i
przyjaźni. Ukazuje jej siłę, moc przebaczenia
i fakt, że czasem można uratować komuś życie nawet go nie znając. Całość
jest niezwykle emocjonalna i trafiająca do serca. Polska powieściopisarka po
raz kolejny stworzyła powieść przemyślaną, dopracowaną i składną. Wydarzenia
układają się w logiczną i spójną całość, a akcja toczy się szybko i
interesująco.
jej książki są pełne emocji, poruszające tematy trudne lub będące wesołymi
pełnymi śmiechu powieściami. „Pierwsza na liście” zdecydowanie należy do tych
poważniejszych historii, chociaż i przy niej można się uśmiechnąć. Autorka
pisze o zwykłych ludziach, takich jak ja czy ty, nie koloryzuje i nie upiększa,
tylko opisuje wszystko takim jakim jest. Tym razem poruszyła temat choroby i
przyjaźni. Ukazuje jej siłę, moc przebaczenia
i fakt, że czasem można uratować komuś życie nawet go nie znając. Całość
jest niezwykle emocjonalna i trafiająca do serca. Polska powieściopisarka po
raz kolejny stworzyła powieść przemyślaną, dopracowaną i składną. Wydarzenia
układają się w logiczną i spójną całość, a akcja toczy się szybko i
interesująco.
Ze wszystkich bohaterów najbardziej
polubiłam Karolę, za jej wytrwałość, hart ducha, upór, siłę i pewność, że
będzie dobrze. Nie bała się jechać w nieznane i szukać, chociaż dostała popalić
od życia, to się nie poddała i była pozytywnie nastawiona, miała chwile
zwątpienia i załamania, ale dzięki temu tym bardziej była realna. Niemniej
zarówno Ina, jak i Patrycja zdobyły moją sympatię, obie dużo przeszły,
popełniały błędy, upadały, podejmowały złe decyzje, ale i potrafiły wyciągnąć z
tego wnioski. Podobała mi się postawa Iny, bo doskonale wiem, jak trudno wybaczyć
przyjacielowi, gdy ten zdradzi. Ale gdy dwie osoby starają naprawić się zepsute
relacje czasem warto dać drugą szansę.
polubiłam Karolę, za jej wytrwałość, hart ducha, upór, siłę i pewność, że
będzie dobrze. Nie bała się jechać w nieznane i szukać, chociaż dostała popalić
od życia, to się nie poddała i była pozytywnie nastawiona, miała chwile
zwątpienia i załamania, ale dzięki temu tym bardziej była realna. Niemniej
zarówno Ina, jak i Patrycja zdobyły moją sympatię, obie dużo przeszły,
popełniały błędy, upadały, podejmowały złe decyzje, ale i potrafiły wyciągnąć z
tego wnioski. Podobała mi się postawa Iny, bo doskonale wiem, jak trudno wybaczyć
przyjacielowi, gdy ten zdradzi. Ale gdy dwie osoby starają naprawić się zepsute
relacje czasem warto dać drugą szansę.
„Pierwsza na liście” bardzo mi się
podobała, przeczytałam ją szybko i z prawdziwym zainteresowaniem. Niestety ma
dla mnie małe niedociągnięcia, na początku trochę trudno było mi się wgryźć w
historię, a zakończenie było takie nagłe, patrząc na to jak cała powieść była
fajnie rozpisana za szybko wszystko się kończy. Jednak pomimo tych dwóch
mankamentów nie mam się do czego przyczepić. Zżyłam się z bohaterami, wraz z
nimi przeżywałam kolejne wydarzenia i trzymałam kciuki, by wszystko dobrze się
skończyło. Nawet sobie popłakałam i się powzruszałam nad ich losem. Życie pisze
różne scenariusze, wystawia nas na próby i doświadcza, ale zawsze trzeba mieć
nadzieję i iść do przodu, dawać drugą szansę i wybaczać gdy czujesz, że ktoś na
to zasługuje.
podobała, przeczytałam ją szybko i z prawdziwym zainteresowaniem. Niestety ma
dla mnie małe niedociągnięcia, na początku trochę trudno było mi się wgryźć w
historię, a zakończenie było takie nagłe, patrząc na to jak cała powieść była
fajnie rozpisana za szybko wszystko się kończy. Jednak pomimo tych dwóch
mankamentów nie mam się do czego przyczepić. Zżyłam się z bohaterami, wraz z
nimi przeżywałam kolejne wydarzenia i trzymałam kciuki, by wszystko dobrze się
skończyło. Nawet sobie popłakałam i się powzruszałam nad ich losem. Życie pisze
różne scenariusze, wystawia nas na próby i doświadcza, ale zawsze trzeba mieć
nadzieję i iść do przodu, dawać drugą szansę i wybaczać gdy czujesz, że ktoś na
to zasługuje.
Najnowszą powieść Magdaleny Witkiewicz
polecam jej fanom, z pewnością się nie zawiodą, jak i osobom lubiącym czytać powieści
pełne wrażeń, wzruszające i refleksyjne, kończące się dobrze. Witkiewicz jest właśnie
specjalistką od takich zakończeń. Moim zdaniem warto przeczytać, bo mówi o
niezwykłej sile przyjaźni i wybaczania.
polecam jej fanom, z pewnością się nie zawiodą, jak i osobom lubiącym czytać powieści
pełne wrażeń, wzruszające i refleksyjne, kończące się dobrze. Witkiewicz jest właśnie
specjalistką od takich zakończeń. Moim zdaniem warto przeczytać, bo mówi o
niezwykłej sile przyjaźni i wybaczania.
„- Czasem życie powoduje, że szybko
zaczynasz rozumieć”.***
zaczynasz rozumieć”.***
*Magdalena Witkiewicz,
„Pierwsza na liście”, s. 12
„Pierwsza na liście”, s. 12
**Tamże., s. 44
***Tamże., s. 75
Autor: Magdalena
Witkiewicz
Witkiewicz
Tytuł: Pierwsza na
liście
liście
Wydawnictwo: Filia
Rok wydania: 14 stycznia
2015
2015
Liczba stron: 352
Wyzwania: Polacy nie gęsi III
Niestety w lutym nie będę miała na nią czasu, ale mam ją w planach na przyszły miesiąc 😀
Przeczytałam ją na początku stycznia i nie przestaję o niej rozmyślać… Piękna powieść!
Żałuje, że nie mogę jeszcze jej przeczytać, ale mam nadzieje, że niebawem uda sie 🙂
Bardzo zaciekawiłaś mnie tą recenzją 😀 I mimo że jakoś tak rzadko sięgam po książki polskich autorów to może niedługo to zmienię 😉 Pozdrawiam 🙂
Na pewno przeczytam, ale najszybciej wiosną. Pozytywne recenzje bardzo mnie zachęcają do lektury tej książki.
Niezwykła lektura. Zrobiła na mnie spore wrażenie.
Chętnie przeczytam, pewnie przypadnie mi do gustu. 🙂
Bardzo się cieszę, że książka już czeka u mnie na półce:)
Ja również należę do grona tych szczęściarzy, którzy posiadają już tę książkę na półce. Tym bardziej się cieszę, bo już od dawien dawna chciałam poznać pióro autorki:) I w końcu się doczekam!:)
ale kusicie, jeszcze nic Witkiewicz nie czytałam… jeśli się skuszę to chyba na tę powieść.
Książka na liście do przeczytania. Już jej tytuł podałam bibliotekarkom jako pilny zakup.
I piękny cytat o korzystaniu z życia. Ja dodam od siebie: "Życie jest przygodą dla odważnych albo niczym".
Następna pozycja ciekawa i interesująca. Ciekawie piszesz i inspirujesz 🙂
Hmmm Hmmm ;D
Och, uwielbiam tę powieść. Czytałam ją na początku stycznia i bardzo miło wspominam czas z nią spędzony. W dodatku porusza poważniejsze tematy. Po prostu idealna lektura.
Bardzo zachęcająco napisałaś o tej książce, aż ma się ochotę wszystko rzucić i pobiec do ksiegarni po te powieść 😉
Czytałam, piękna i mądra książka 🙂
Kurczę, lubię książki wydawane przez wydawnictwo Filia. Dochodzę do wniosku, że wydają takie pozycje, które najbardziej do mnie trafiają ^^ Lux na przykład. K.A. Tucker. Dlatego po ich powieści będę chyba sięgać bez żadnych wątpliwości, nawet jeśli autorzy będą pochodzić z naszego kraju ^^ Do "Pierwszej na liście" zachęcasz, zachęcasz więc pewnie kiedyś się skuszę i sięgnę. Choćby po to, by dowiedzieć się o co chodzi z tym stylem autorki, o co chodzi z listą z książki i… żeby potwierdzić swoją tezę dotyczącą wydawnictwa. 😀
Pozdrawiam,
Sherry