„To, co dla jednych jest obłędem, dla
innych stanowi gwarancję zdrowia psychicznego”.*
innych stanowi gwarancję zdrowia psychicznego”.*
W czasie świąt dzieją się różne rzeczy,
pod wpływem tej specyficznej magii, a może przez zbieg okoliczności, w to już
nie wnikajmy. Mówi się, że w ten czas wszystko jest możliwe, jesteśmy weselsi,
bardziej skorzy do wybaczania, mamy czas by usiąść spędzić wspólnie czas bez
zerkania na zegarek. Czasem zatrzymujemy się i dumamy nad tym co było, jest i
może być, podejmujemy decyzje, dajemy szansę, otwieramy serca.
pod wpływem tej specyficznej magii, a może przez zbieg okoliczności, w to już
nie wnikajmy. Mówi się, że w ten czas wszystko jest możliwe, jesteśmy weselsi,
bardziej skorzy do wybaczania, mamy czas by usiąść spędzić wspólnie czas bez
zerkania na zegarek. Czasem zatrzymujemy się i dumamy nad tym co było, jest i
może być, podejmujemy decyzje, dajemy szansę, otwieramy serca.
„Podróż wigilijna” Maureen Johnson
Jubilatka w poprzez splot dość
nieoczekiwanych wydarzeń trafia do małego miasteczka Gracetown i poznaje w nim Stuarta
oferującego jej pomoc oraz spędzenie świąt z jego mamą oraz młodszą siostrą.
nieoczekiwanych wydarzeń trafia do małego miasteczka Gracetown i poznaje w nim Stuarta
oferującego jej pomoc oraz spędzenie świąt z jego mamą oraz młodszą siostrą.
„Bożonarodzeniowy Cud Pomponowy”
John Green
John Green
Rodzice Tobina utknęli przez śnieżycę
gdzieś w Bostonie. Ten korzystając z okazji, wraz z przyjaciółmi spędza czas na
wygłupach i oglądaniu filmów. W pewnym momencie dostają wiadomość, że w barze,
w którym pracuje ich przyjaciel znajdują się cheerleaderki domagające się gry
Twister. Tobin i reszta ruszają do baru.
gdzieś w Bostonie. Ten korzystając z okazji, wraz z przyjaciółmi spędza czas na
wygłupach i oglądaniu filmów. W pewnym momencie dostają wiadomość, że w barze,
w którym pracuje ich przyjaciel znajdują się cheerleaderki domagające się gry
Twister. Tobin i reszta ruszają do baru.
„Święta patronka świnek” Lauren
Myracle
Myracle
Addie
jest bardzo nieszczęśliwa, niedawno rozstała się z chłopakiem z własnej
winy. Teraz za nim tęskni i chce żeby ten dał jej szansę. Nastolatka ma jeszcze
jedno bardzo ważne zadanie – musi odebrać ze sklepy zoologicznego prezent dla
swojej przyjaciółki. Niestety nie jest to takie proste, jak mogłoby się
wydawać…
jest bardzo nieszczęśliwa, niedawno rozstała się z chłopakiem z własnej
winy. Teraz za nim tęskni i chce żeby ten dał jej szansę. Nastolatka ma jeszcze
jedno bardzo ważne zadanie – musi odebrać ze sklepy zoologicznego prezent dla
swojej przyjaciółki. Niestety nie jest to takie proste, jak mogłoby się
wydawać…
Tak, znowu opowiadania. Albo coraz
bardziej przekonuje się do krótkiej formy albo miałam okres w którym
odpowiadały mi takie teksty. Wszak kobieta zmienną jest. Bez bicia przyznam się, że do tej pozycji przekonały
mnie dwie rzeczy – okładka, dodać trzeba iż jest ona cudowna – napatrzeć się na
nią nie mogę – oraz nazwisko Johna Grena. Stwierdziłam, że muszę w końcu
przeczytać coś jego autorstwa.
bardziej przekonuje się do krótkiej formy albo miałam okres w którym
odpowiadały mi takie teksty. Wszak kobieta zmienną jest. Bez bicia przyznam się, że do tej pozycji przekonały
mnie dwie rzeczy – okładka, dodać trzeba iż jest ona cudowna – napatrzeć się na
nią nie mogę – oraz nazwisko Johna Grena. Stwierdziłam, że muszę w końcu
przeczytać coś jego autorstwa.
„Blasku życia zawsze towarzyszą
cienie”.*
cienie”.*
Trudno jest pisać o opowiadaniach, bo
nigdy nie wiadomo czy czasem nie ujawni się czegoś za dużo, co zepsuje innym
radość czytania. Dlatego też o każdym napisałam tak mało, zarysowałam mniej
więcej fabułę każdego z nich, ale nie zdradziłam najważniejszego. Zapewniam, że
to zaledwie wstęp do głównych wątków, które mogą odrobinę zaskoczyć. Trzech
autorów miało napisać historie dziejące się w jedną śnieżną noc, w jednym
miasteczku i być ze sobą połączone. Czy im to wyszło? Z mojego punktu widzenia
owszem. Postacie z poszczególnych opowiadań pojawiają się w każdym, chociaż
przez chwilę, tworząc tło, tak aby poświęcić im nawet kilka sekund uwagi, ale
są. Niesamowite jest to, że Lauren Myracle, Maureen Johnson, John Green piszą
różnym stylem I językiem, ale bez problemu utrzymali ten specyficzny klimat.
Wszystkie trzy opowiadania były różniły się od siebie, ale wyczuwało się, to co
je łączyło. Teksty były dopracowane, przemyślane i jak na krótką formę
wypowiedzi, wyczerpujące.
nigdy nie wiadomo czy czasem nie ujawni się czegoś za dużo, co zepsuje innym
radość czytania. Dlatego też o każdym napisałam tak mało, zarysowałam mniej
więcej fabułę każdego z nich, ale nie zdradziłam najważniejszego. Zapewniam, że
to zaledwie wstęp do głównych wątków, które mogą odrobinę zaskoczyć. Trzech
autorów miało napisać historie dziejące się w jedną śnieżną noc, w jednym
miasteczku i być ze sobą połączone. Czy im to wyszło? Z mojego punktu widzenia
owszem. Postacie z poszczególnych opowiadań pojawiają się w każdym, chociaż
przez chwilę, tworząc tło, tak aby poświęcić im nawet kilka sekund uwagi, ale
są. Niesamowite jest to, że Lauren Myracle, Maureen Johnson, John Green piszą
różnym stylem I językiem, ale bez problemu utrzymali ten specyficzny klimat.
Wszystkie trzy opowiadania były różniły się od siebie, ale wyczuwało się, to co
je łączyło. Teksty były dopracowane, przemyślane i jak na krótką formę
wypowiedzi, wyczerpujące.
„W śnieżną noc” przeczytałam w święta i
muszę przyznać, że bardzo mi się ten zbiór podobał. Jak to przy tego typu
tekstach bywa, jedne są lepsze, drugie gorsze, ale w tym przypadku wszystkie
miały w sobie coś takiego, że mnie oczarowały. W mniejszym lub większym
stopniu, ale jednak. Najbardziej zachwyciła mnie „Podróż wigilijna”, ma w sobie
wszystko co powinno zawierać dobre opowiadanie. Akcja, emocje, klimat, tutaj
świąteczny. I to „coś” sprawiającego, że jest ciepła i pogodna. Zdecydowanie
najlepsza historia ze wszystkich. Kolejna, pióra słynnego Greena, również
intrygująca i wciągająca, chociaż już nie tak świąteczna, jak poprzednie
stworzone jest w dość ironicznym stylu z typowo młodzieżowym językiem. Najmniej
podobała mi się opowieść „Świąteczna patronka świnek” – chociaż do samej treści
nic nie mam, to bardzo irytowała mnie postać Addie, która każdą sprawę
sprowadzała do siebie i jak coś jej nie wychodziło, to zaraz robiła z siebie
biedną i pokrzywdzoną. Chętnie sięgnę po coś innego pióra tych autorów, bo nie
zawiodłam się na ich opowieściach, miło spędziła, czas i dobrze się przy tym
bawiłam.
muszę przyznać, że bardzo mi się ten zbiór podobał. Jak to przy tego typu
tekstach bywa, jedne są lepsze, drugie gorsze, ale w tym przypadku wszystkie
miały w sobie coś takiego, że mnie oczarowały. W mniejszym lub większym
stopniu, ale jednak. Najbardziej zachwyciła mnie „Podróż wigilijna”, ma w sobie
wszystko co powinno zawierać dobre opowiadanie. Akcja, emocje, klimat, tutaj
świąteczny. I to „coś” sprawiającego, że jest ciepła i pogodna. Zdecydowanie
najlepsza historia ze wszystkich. Kolejna, pióra słynnego Greena, również
intrygująca i wciągająca, chociaż już nie tak świąteczna, jak poprzednie
stworzone jest w dość ironicznym stylu z typowo młodzieżowym językiem. Najmniej
podobała mi się opowieść „Świąteczna patronka świnek” – chociaż do samej treści
nic nie mam, to bardzo irytowała mnie postać Addie, która każdą sprawę
sprowadzała do siebie i jak coś jej nie wychodziło, to zaraz robiła z siebie
biedną i pokrzywdzoną. Chętnie sięgnę po coś innego pióra tych autorów, bo nie
zawiodłam się na ich opowieściach, miło spędziła, czas i dobrze się przy tym
bawiłam.
Trzy różne opowiadania połączone ze
sobą, trzy historie o miłości dziejące się w jedną śnieżną świąteczną noc.
Pełne świątecznej magii, wzruszają, wprowadzają w bożonarodzeniowy klimat
(przynajmniej mnie), a czasem nawet dające do myślenia. Serdecznie polecam!
sobą, trzy historie o miłości dziejące się w jedną śnieżną świąteczną noc.
Pełne świątecznej magii, wzruszają, wprowadzają w bożonarodzeniowy klimat
(przynajmniej mnie), a czasem nawet dające do myślenia. Serdecznie polecam!
„Nie ma znaczenia, co daje nam
wszechświat. Ważne jest to, co my mu oferujemy”.*
wszechświat. Ważne jest to, co my mu oferujemy”.*
*Lauren Myracle,
Maureen Johnson, John Green, “W śnieżną noc”
Maureen Johnson, John Green, “W śnieżną noc”
Autor:
Lauren Myracle, Maureen
Johnson, John Green
Lauren Myracle, Maureen
Johnson, John Green
Tytuł: W śnieżną
noc
noc
Wydawnictwo: Bukowy Las
Rok wydania: 19 listopada
2014
2014
Liczba stron: 336
Wyzwania: Okładkowe Love
Dla mnie książka taka sobie 🙂 Ale cytaty naprawdę są fajne 🙂
Pamiętam, że nie bardzo przypadła Ci do gustu. 😉 Ale wiadomo, że różnie to bywa. 😉
Jestem atakowana z każdej strony recenzjami tej książki 😉 i chyba póki co nie mam na nią ochoty. Może w następne Święta…
Też czasami tak miewam więc wiem o czym mówisz 😉
Najbardziej trafiła do mnie pierwsza historia, taka świąteczna. A później Green i patronka świnek, chociaż ta ostatnia trochę za bardzo przesłodzona na końcu 😉
Do mnie tak samo. Znaczy, każde jest fajne, ale zdecydowanie pierwsze miejsce ma "Podróż wigilijna", potem Green i Myracle
Jak dla mnie to Greena postawiłabym na pierwszym miejscu (tak, wiem, jestem wbrew wszechświatowi). A te dwa pozostałe opowiadania na równi. Uważam, że gdyby połączyć różne aspekty wszystkich opowiadań w jedną książkę, byłoby idealnie. Klimat pierwszego, humor drugiego i przesłanie trzeciego. Wtedy byłoby w tym to coś. A tak to mamy trzy opowiadania i w każdym coś innego jest dobre, a reszta leży.;)
Jeżeli ktoś byłby zainteresowany tutaj jest moja recenzja: http://kulturaczytania.blogspot.com/
Jeśli się spodoba, zapraszam do zaobserwowania:)
Wiem, że to niedopuszczalne, ale to moje pierwsze spotkanie z Greenem i w tym zbiorze oceniam przez pryzmat tych trzech tytułów. Moje serce podbiło najbardziej pierwsze, a zaraz za nim Green. 😉
Ale masz racje, każde ma plusy i minusy i jakby to połączyć mogłoby wyjść super. 😉
Mam już dawno na półce, niedługo zabieram się do czytania 🙂
Czekam zatem na wrażenia 😉
Dla mnie również opowiadanie numer jeden było tym najlepszym w tym zbiorze 😉 Następne to trzecie, a pan Green wypada dla mnie najsłabiej. Całość jednak czytało się bardzo miło 😉 Pozdrawiam!
No pierwsze jest bezkonkurencyjne! 😉 Mi w "Świętej patronce świnek" trudno było polubić główną bohaterkę, nie lubię takich osób. 😉 Ale ogólnie zbiorek bardzo dobry. 😉
Książka idealnie dobrana do pory roku 🙂
Dokładnie 😉
Może w następne święta przeczytam 🙂
Zachęcam serdecznie 😉
O, ja też dziś pisałam o "Let it snow" u siebie 🙂 I u mnie opowiadania stoją w tej samej konfiguracji – "Podróż wigilijna" najwyżej, za to Green podobał mi się najmniej.
Pozdrawiam!
Widocznie naprawdę coś w "Podróży wigilijnej" jest skoro tyle osób właśnie je uważa za najlepsze. 😉
Ten tytuł pobudza moją wyobraźnię. Żałuję, że nie skusiłam się na tę książkę w święta, szczególnie że można ją była upolować za niewielkie pieniądze. Nie wiem czy brać się za nią teraz, czy poczekać na kolejne święta żeby łatwiej wskoczyć w klimat.
Powiem ci tak, jeśli chcesz powrócić jeszcze na chwilę do świątecznego klimatu, to możesz przeczytać już teraz. Jednak jeśli nie to poczekaj do świąt. 😉
Z pewnością będę wracać do tej książki w wigilijne wieczory 🙂
Ja tak samo 😉
Chociaż większość osób sięga po tę książkę, dlatego, że jest tam opowiadanie Greena, to ja również chciałabym się przekonać jak te opowiadania mnie do siebie przekonają, bo ja to uwielbiam antologie, nawet tak krótkie, jeżeli chodzi o autorów 🙂
Jeśli uwielbiasz antologie, to ta z pewnością może przypaść ci do gustu 😉
Weź spadaj, wiesz jak chcę przeczytać tę książkę, to nie, musisz mi z recenzją wyjeżdżać i pytać dlaczego nie komentuje 😀 hihiih
Też cię kocham :*
Prawie udało mi się przestać myśleć o tej książce, a Ty spowodowałaś, że na nowo odżyła we mnie fala chęci, by ją zakupić 😀 Niedobra Ty!
Hihihihi xD Nie ma zapominania 😉
Bardzo przyjemna lektura, w sumie chyba nie tylko na święta 🙂
Chyba tak, ale niektórzy wolą czytać ją właśnie w tym okresie 😉
Lubię ten cytat na początku. 😉
Zdecydowanie zgadzam się co do klasyfikacji opowiadań. Pierwsze podobało mi się najbardziej, a Addie niemiłosiernie mnie irytowała. Z kolei u Greena nieco denerwowało mnie ciągłe wychwalanie cheerleaderek, to taki do bólu amerykański schemat.
Typowo świąteczna książka, więc nie pozostaje mi nic innego jak zapoznać się z nią w tegoroczne święta 😉
Nie ma zatem lepszej rekomendacji, by zmusić mnie do przeczytania tej książki. 😀 Tak się składa, że się jej spodziewam, także gdy przyjdzie, prawdopodobnie się na nią rzucę. Albo i nie? I poczekam do kolejnych Świąt? Nie wiem. 😀 Ale wierzę, że romantyczna i refleksyjna część historii do mnie przemówi. :3
Pozdrawiam,
Sherry