Nie jestem niczyją mamą, nie pragnę zostać czyjąś mamą. Mam już dość roboty sama ze sobą. Od dnia, gdy przyszłam na świat, do chwili śmierci muszę żyć w swoim towarzystwie, i to mi zupełnie wystarczy.*

Od dziecka wpaja się dziewczynkom, że gdy dorosną założą swoje rodziny i urodzą dużo dzieci, a potem będą się nimi zajmować. To ma być ich najważniejszy cel w życiu mogą pracować, mieć marzenia, ale priorytetem powinno być posiadanie potomstwa. Co jednak gdy część z nich nie czuje się na siłach, by być mamą?

Zarys fabuły

Bohaterka powieści od zawsze czuła, że nie chce być mamą. Nie ukrywa się z tym i otwarcie mówi o tym wśród znajomych oraz każdemu potencjalnemu partnerowi. Od ośmiu lat jest w stałym związku z Philipem, który twierdzi, że wystarczy mu bycie z nią i też nie musi zostać ojcem. Do tej pory byli szczęśliwi robiąc, co i kiedy chcą, kiedy jednak muszą stanąć przed poważnym wyborem, a także przyjąć do wiadomości, że ich bliscy oczekują dzieci, coś się zmienia. Mężczyzna zaczyna rozumieć, że chociaż ją kocha, to czegoś mu brakuje. Nie pomaga jej też fakt, że inni zewsząd napominają o macierzyństwie. Czy nasza bohaterka będzie trwać w swojej decyzji?

Po Nigdy, nigdy, nigdy sięgnęłam z polecenia dziewczyn na bookstagramie, ale głównie dlatego, że ten temat mnie dotyczy i byłam ciekawa, jak został opisany. Po skończeniu długo myślałam, co i czy w ogóle chcę coś napisać. Bo może nie jest to książka wybitna, ale daje mocno do myślenia i zapewnia kokon bezpieczeństwa dla kobiet zmagających się z tą decyzją.

Moje wrażenia

Linn Strømsborg swoją publikacją Nigdy, nigdy, nigdy ukazuje jak różne może być postrzeganie rodzicielstwa, ale przede wszystkim opowiada, że nie każdy musi być rodzicem. Autorka nie staje po jednej ze stron, przedstawia plusy oraz minusy posiadania dzieci lub braku chęci mienia potomstwa. Ten tytuł jest lekcją, że nie możemy oceniać wyborów innych przez pryzmat naszych decyzji, a także przypomina, iż każdy wybór ma wady oraz zalety, ale mamy do nich prawo i to my z nimi będziemy żyli.

Słów kilka o bohaterach

Nasza bohaterka to taki sam człowiek, jak my i chociaż jest pewna swojej decyzji, to jednak gnębią ją czasami wątpliwości, czy nie zmieni zdania i czy wtedy nie będzie już za późno. Jednak przez większość czasu czuje, że bycie mamą nie jest dla niej i chociaż zmaga się z naciskiem społecznym, niezrozumieniem i wytykaniem, to stawia na siebie. Wie, że nie czyni tym nikomu krzywdy, więc wybiera swoje szczęście, przy czym akceptuje i rozumie wybory innych, wspiera przyjaciół.

Na zakończenie

Jestem w szoku, ale i ogromnie cieszy mnie tak pozytywny odbiór tego tytułu u nas, gdzie panuje kult Matki Polki. Bohaterka jasno określiła swój wybór, podała powody i opisuje jak się z tym czuje. A ja ją rozumiem, sama mam 35 lat i chociaż bardzo lubię dzieci to nie chcę mieć własnych. I mój wybór nie jest spowodowany ograniczeniami z powodu mojej niepełnosprawności. Ja po prostu cenię sobie moją niezależność, możliwość czytania, spania i wszystkich innych rzeczy, kiedy i jak długo chcę. Samolubne? Nie, to mój wybór i mam do niego prawo. Wiem co czuła bohaterka słysząc, kiedy wyjdzie za mąż, kiedy urodzi. Nigdy, nigdy, nigdy pokazuje jakie to niewłaściwe i pozbawione wrażliwości na uczucia tych atakowanych, wykluczanych i nierozumianych. Przecież są sytuacje, gdy ktoś nie może mieć lub się boi. Zamiast wchodzić z butami w życie innych, lepiej zająć się swoim.

W moim odczuciu Nigdy, nigdy, nigdy to pozycja obowiązkowa dla każdego. Nastolatkowie, dorośli ludzie, kobiety czy mężczyźni, matki i bezdzietne – każdy powinien zapoznać się z tym tytułem. Skłania do przemyśleń, otwiera oczy na wiele spraw i uczy empatii oraz pokory. To niezwykle ważny głos w dzisiejszych czasach.

Autor: Linn Strømsborg
Tłumaczenie: Karolina Drozdowska
Tytuł: Nigdy, nigdy, nigdy
Tytuł oryginału: Aldri, aldri, aldri
Wydawnictwo: ArtRage
Wydanie: I
Data wydania: 2022-11-07
Kategoria: lit. piękna
ISBN: 9788367515061
Liczba stron: 280