– Co czujesz, kiedy każdego wieczora wracasz do życia?
– Rozczarowanie – odpowiedział, zdmuchując z twarzy kosmyk włosów.*

Chyba większość z nas ma za sobą takie przeżycia, których nie chciałby doświadczyć, cofnąć je lub wymazać ze swojej pamięci. Tylko wraz z tym tracimy też coś innego, doświadczenie, możliwe, że nie zapamiętamy ludzi poznanych w tym czasie ani przeżytych chwil, tych dobrych i wywołujących radość. Czy jesteśmy gotowi na poniesienie takich konsekwencji? A może to, czego tak pragnęliśmy, nie jest już najważniejsze?

Zarys fabuły

Drogi Flory i Ankou nigdy nie powinny się zetknąć. Ona jest podręczną księżniczki Kaer-Ise, z kolei on to legendarny łowca potworów, którego wszyscy się obawiają. Niestety na królestwo dziewczyny napadają i tylko ona uchodzi z życiem z tej masakry. Chociaż gdyby nie Ankou mogłaby tego również nie przeżyć, bo gdy znalazł ją skrzywdzoną i ledwo żywą zrobił wszystko, by dziewczynę odratować. Z czasem dociera do nich, że mogą sobie pomóc – on w odnalezieniu jej księżniczki, ona mu w przełamaniu klątwy, która od ponad trzystu lat nie pozwala mężczyźnie umrzeć. Wyruszają więc w podróż, która może wszystko zmienić, tylko czy tak, jak tego oczekują?

Ten wieczny mrok zdecydowanie kupił mnie najpierw okładką, ale po zapoznaniu się z opisem moja ciekawość tylko wzrosła. Klątwy, demony, podróż, która wszystko zmienia. No jak oprzeć się czemuś takiemu? Ja nie potrafiłam i książka jest już za mną. Czy było warto?

Moje wrażenia

Kate Pentecost stworzyła powieść drogi, w której wszystko dzieje się szybko i nie ma miejsca na szersze opisy wydarzeń czy emocji. Ten wieczny mrok to lżejsza i prosta historia, w której świat został przedstawiony na tyle tylko, by wystarczyło na potrzeby fabuły, to samo tyczy się uczuć oraz bohaterów. Całość pędzi, liczy się w tej historii sama podróż, spotkanie z potworami, magia czy też klątwa. Nie mówię, że książka jest kiepsko napisana, bo tak nie jest, raczej brak jej takiego epickiego rozmachu w postaci opisów magicznego świata, emocji czy też charakterystyki. Nie zmienia to jednak faktu, że powieść wciąga pomysłem na fabułę i otoczką legend.

Słów kilka o bohaterach

W przypadku bohaterów, jak już wspominałam, ta oszczędność opisów też jest zastosowana, ale wbrew pozorom nie czuje, by im czegoś brakowało. Fakt, jest to ukazane bardziej w postaci informacji, czegoś, co każe nam się domyślić, że tak jest, ale… wyjątkowo łatwo mi to przychodziło. Bo jednak dało się zaobserwować, jak się do siebie odnoszą, wspierają wzajemnie i do siebie przywiązują. To jak ich potrzeby schodziły na dalszy plan, byle by druga osoba zaznała szczęścia oraz spokoju również jest fajnie ukazane. Plusem jest dla mnie, że zmiany w nich zachodzące na przestrzeni fabuły były stopniowe i widoczne.

Na zakończenie

Zdecydowanie Ten wieczny mrok to powieść bardziej dla początkujących czytelników tego gatunku. Bardziej obeznany w temacie może być trochę zawiedziony tym, że książka jest uboga w opisy. Bo sama historia budzi ciekawość i chęć odkrywania tego, co będzie dalej. Autorka miała ciekawy pomysł na fabułę i bardzo dobrze poradziła sobie z jej rozpisaniem, jak na jednotomową opowieść, potrafi wzbudzić ciekawość i ją utrzymać. W sumie, jeśli przymknąć oko na ten brak rozbudowanego (ale intrygującego!) świata, to lektura idealna, by się zrelaksować. Tym bardziej że finał jest z tych przez nas najbardziej lubianych.

Dlatego też, chociaż dawno już nie jestem nowicjuszem, jeśli chodzi o ten gatunek, to i tak polecam. Bo Ten wieczny mrok to jeden z tych tytułów, który dostarczył mi dobrej zabawy i to na bardzo wysokim poziomie. Spodobała mi się fabuła, polubiłam bohaterów i wraz z nimi przeżywałam każdą chwilę. I wymienione minusy wcale mi w tym nie przeszkadzały.

Autor: Kate Pentecost
Tłumaczenie: Bartłomiej Nawrocki
Tytuł: Ten wieczny mrok
Tytuł oryginału: That Dark Infinity
Wydawnictwo: Jaguar
Wydanie: I
Data wydania: 2024-05-08
Kategoria: fantasy
ISBN: 9788382663839
Liczba stron: 336