Traktuję go tak, jakbym sam chciał być traktowany, gdybym znalazł się na jego miejscu. Z cierpliwością i wsparciem, nawet jeśli na to nie zasługuje. *

Możemy sobie wmawiać, że dobrze nam być samemu, bo można robić co i kiedy chcemy, nie musimy się nikomu tłumaczyć i dostosowywać do partnera. Prawdą jest jednak, że wszyscy tęsknimy za bliskością drugiej osoby, przytulaniem, pocałunkami, wspólnym spędzaniem czasu, czułymi gestami i pewnością, że komuś na nas zależy. Każdy pragnie zaznać tego specjalnego stanu emocjonalnego.

Logan ma nie lada problem. Jest pewien, że czuje coś do dziewczyny swojego najlepszego przyjaciela i nie może sobie z tym poradzić. Unika wspólnych spotkań, próbuje zapomnieć upijając się i zaliczając kolejne panienki. To niestety nie bardzo mu pomaga i dopiero kiedy na jego drodze staje Grace coś się zmienia. Jego myśli wypełnia nowo poznana dziewczyna, która go absorbuje i intryguje. Jednak cały czas nie może zapomnieć o Hannah i w pewnym momencie odtrąca Grace, bo wie, że ona zasługuje na coś lepszego niż bycie odskocznią. Kiedy jednak dziewczyna znika z jego życia orientuje się, że popełnił chyba najgorszy błąd swojego życia. Czy będzie miał możliwość naprawienia tego co zniszczył?

Po tym jak bardzo byłam zachwycona Układem Elle Kennedy nie miałam wątpliwości, że z ogromną chęcią sięgnę po kolejne jej powieści. Premierę Błędu przyjęłam z ogromną radością i jak tylko książka trafiła w moje ręce zabrałam się za czytanie i… po raz kolejny przepadłam.

– Tak, lubiłam cię.– Więc skupmy się na tym – mówię szorstko. – Na dobrych momentach. Schrzaniłem, ale obiecuję, że ci to wynagrodzę. Nie chcę nikogo innego. Chcę tylko jeszcze jednej szansy. *

Błąd to nie Układ, mogę nawet śmiało powiedzieć, że drugi tom nie dorównuje pierwszemu, ale… jest naprawdę wspaniały, zachwycjący i poruszający serce. Elle Kenedy ponownie udowodniła, że potrafi stworzyć coś porywającego i zaskarbiającego uwagę. Fabuła powieści jest zwyczajna, trudno tu odnaleźć coś nowego w gatunku, ale dzięki stylowi autorki, jej poczuciu humoru oraz tworzeniu dialogów, w których bohaterowie sobie dogryzają staje się historią, która nawet przez chwilę nie nuży. Powieściopisarka stworzyła opowieść o chłopaku nieświadomie marzącym o związku, w którym zazna tego, co ma jego przyjaciel, to też opowieść o spełnianiu marzeń, o przyjaźni, determinacji oraz alkoholizmie. O tym jak choroba wpływa nie tylko na uzależnionego, ale i jego rodzinę. Kennedy bardzo fajnie ujęła ten temat pokazując co picie potrafi zrobić z człowiekiem. Przedstawia również siłę rodzinnych więzi i przywiązania. Wszystko jest przemyślane, a co ważniejsze Elle pokazuje, że można stworzyć historię gdzie nie potrzebne są histerie, zdrady i niemądre posunięcia, by stworzyć emocjonującą i pełną zwrotów akcji powieść. Czasem wystarczy cierpliwość i rozmowa.

Logana polubiłam już czytając Układ, uwielbiałam jego poczucie humoru oraz to jakim był przyjacielem. Już wtedy liczyłam na to, że będę mogła poznać go lepiej. Teraz uwielbiam go jeszcze bardziej, bo oprócz tego, że jest zabawny dochodzi jego poczucie obowiązku, przywiązanie do rodziny, determinacja w dążeniu do zdobycia serca ukochanej, czułość, opiekuńczość… Nie jest ideałem, ma swoje za uszami, potrafi czasem spaprać sprawę i spanikować, ale dzięki temu jest taki rzeczywisty. No i Grace, nie sposób jej nie polubić, a jej słowotok kiedy jest zdenerwowana bawił mnie do łez, tak samo, jak i to co wymyśliła dla Logana. Och, to było cudowne!

Jeśli mam być szczera, to nawet przez chwilę nie obawiałam się tego, że Błąd mnie zawiedzie i już pierwsze strony udowodniły mi, że miałam rację. Książka wciągnęła mnie od pierwszej chwili i nie było mowy bym mogła się od niej oderwać chociażby na chwilę, bo nawet jeśli tak się stało myśli i tak krążyły w okół tego co dzieje się w powieści i jakie decyzje podejmą bohaterowie. Dzięki realnym sylwetkom postaci oraz rzeczywistym wydarzeniom łatwo było mi wczuć się w historię i zżyć z bohaterami. Elle Kennedy sprawiła, że śmiałam się, wzruszałam, wzdychałam i przewracałam oczy ze zniecierpliwieniem. Po prostu przeżywałam powieść całą sobą, tym bardziej, że to nie jest kolejny płytki romans, historia z głębszym przesłaniem. Jestem zachwycona, zauroczona i chyba wszystkim będę polecać drugi tom serii.

Jeśli, tak jak ja, pokochaliście Układ, to i Błąd przypadnie wam do gustu. Zupełnie inna historia, ale utrzymana w stylu pierwszego tomu jeśli chodzi o styl pisania, poczucie humoru oraz to jak pięknie pisze o emocjach. Stopniuje napięcie i nie zapomina o tym, że aby narodziły się między osobami jakaś więź potrzeba odrobiny czasu. Gorąco polecam!

Potrzebuję cię. Nie mogę znieść myśli, że mógłbym żyć bez ciebie. *