Ten post ma 5 komentarzy

1. 

   Le Sherry 12 września, 2015 Odpowiedz

   Znów – jestem zauroczona twoim pomysłem na zadanie konkursowe. 😀
   Aczkolwiek książka w ogóle mnie nie ciekawi i nie zależy mi na jej posiadaniu, także życzę szczęścia i weny, wszystkim, którzy biorą udział w konkursie! 🙂
   Pozdrawiam,
   Sherry

2. 

   Gosche 13 września, 2015 Odpowiedz

   E-mail: goschebooks@gmail.com
   Odpowiedź:
   Myślę, że Lisa mogłaby być zamieszana w morderstwo, które ukrywa. Osoba, którą zabito wykorzystywała Lisę seksualnie, a z powodu tego, że bohaterce całe życie wmawiano, że jest nikim (przez rodzinę na przykład) godziła się na to. Dlatego tak bardzo się tego wstydzi. Uciekając na studia chciałaby mieć szansę na nowe życie, jednak na jej drodze staje profesor Blake, który podążał za Lisą.
   Jak by się później okazało, bohaterowie zakochują się w sobie, do czego Blake próbuje nie dopuścić. Jego przybycie byłoby z powodu zniszczenia Lisy, bo osoba która została zabita była by na przykład jego bratem, albo nawet ojcem. Blake jednak nie wie, że to nie Lisa go zamordowała. Pogróżki zaś byłyby spawką zabitego człowieka, który jakby się okazało żyje, ale upozorował swoją śmierć nie chcąc ponieść kary za swoje czyny.
   Wszystko by skończyło się zamknięciem człowieka w więzieniu (tego, który upozorował swoją śmierć), za wykorzystywanie Lisy (i nie tylko jakby się okazało) i za groźby. Profesor Blake za wszelką cenę chciałby przeprosić bohaterkę za podejrzenia, jednak dziewczyna byłby nie ugięta. Po jakimś czasie przyjęłaby przeprosiny i starała się znów zaufać profesorowi.
   Trochę pomieszane, ale właśnie takie mam wyobrażenie 😉

3. 

   Iga 18 września, 2015 Odpowiedz

   Kiedy Lisa była mała, brała udział w eksperymencie naukowym. Sprawdzano w nim, jak wiele poleceń może wykonać dziecko, jeśli wydaje je osoba ciesząca się społecznym autorytetem. Lisa wstydzi się, bo wykonywała wszystkie. Naciskała dźwignię i osoby po drugiej stronie lustra były traktowane kolejnymi dawkami napięcia. Wstydzi się, bo nie chodziło tylko o to, że pan w fartuchu i srebrnych okularach ją o to poprosił. Lisa widziała za lustrem śliczne dziewczynki z długimi warkoczykami. Sama była pulchnym dzieckiem z krzywym zgryzem i masą kompleksów, które zabrała ze sobą nawet na studia. Lisa wstydzi się, bo widok krzywdy tamtych dzieci w głębi duszy sprawiał, że czuła się lepiej. Dziewczyna nie wie, że osoby po drugiej stronie lustra udawały ból. Jej przyjaciółka z dzieciństwa o tym wiedziała, bo jej ojciec – profesor Blake, był jednym z naukowców pracujących przy eksperymencie. Myślała, że Lisa jest jej prawdziwa przyjaciółką i nigdy nie wybaczyła jej tego, że zrobiła wszystko, co kazał jej lekarz, nawet jeśli teoretycznie sprawiało jej to ogromny ból.
   W zakończeniu wychodzi na jaw, że to ona wysyłała Lisie anonimy, chcąc się zemścić za tamto wydarzenie z dzieciństwa. Profesor Blake żywił do niej niechęć, bo jego córka z radosnej dziewczynki zmieniła się w ponure dziecko – a potem nastolatkę z psychopatycznymi predyspozycjami. Kiedy Lisa odkrywa, że to ona stoi za wszystkim, usiłuje się z nią pogodzić, ale bezskutecznie. Wywiązuje się bójka, pada strzał i jedna z dziewczyn ginie. Okazuje się, że to Lisa. Profesor Blake razem z córką pozbywają się jej ciała i wyjeżdżają z miasta.
   mail:igaanime@wp.pl
   Pozdrawiam!

4. 

   Patrycja Waniek 19 września, 2015 Odpowiedz

   Stoję nad przepaścią. Kompletnie nie wiem jak się tu znalazłam. Czy to kolejny sen czy prawdziwe życie? Ostatnimi czasy wszystko stawało się zamglone, niczego nie byłam pewna. Moje leki miały poważne skutki uboczne, czego mogłam się spodziewać, są wciąż testowane, jednak musiałam spróbować. Życie nauczyło mnie, by nigdy się nie poddawać, by walczyć. Potrząsam głową, chcę się wybudzić z tego koszmaru, o ile to w ogóle jest koszmar. W mojej okolicy nie ma urwisk, więc liczę, że to jest sen. Budzę się, gdy otwieram oczy, pokój wiruje mi przed oczami, świat realny zlewa się z nierealnym. Moje życie to ciągłe starcie, by przeżyć jeszcze jeden dzień. Dziś znów próbuję. Wstaję, idę do kuchni zaparzyć kawę, ten jeden zwyczaj wciąż ze mną został. Czuję jej aromat i to ona stawia mnie na nogi, nie na długo jednak. Nie chcę umierać, nie chcę, nie chcę. Jednak czuję, że kawa na długo nie pomoże, pozostała tylko część dawnej, pewnej siebie mnie. Dawna Lisa zniknęła i nawet, jeśli uda mi się dojść do siebie, zawsze będę tylko sowim własnym cieniem, powłoką z pustym wnętrzem.

   Pozdrawiam,
   patrycja.dorotka@gmail.com

5. 

   Bookowa Dama 26 września, 2015 Odpowiedz

   Kiedy Lisa była mała
   została przez los napiętnowana.
   Każdy dzień był dla niej torturą,
   jednak to życie stało się dla niej druga naturą.
   Zamknięta w sobie, dla innych niedostępna
   żyje w ciemności, która jest podstępna.
   Choć było jej ciężko, jest jeszcze gorzej teraz,
   pogrózki tworzą niewyraźny przekaz.
   Profesor Blake nieprzychylnie nastawony,
   choc i on w tym świecie zagubiony.
   Sprawa zaczyna robić się poważniejsza,
   Lisa jest sama, jej dusza – coraz ciemniejsza.
   Pozostało jej więc tylko jedno rozwiązanie
   zdać się na łaskę losu i czekac na końca bliskiego nastanie.

   Pozdrawiam,
   bookowa.al@wp.pl