Cykl Cytatowe Love z… powstał z mojej miłości do wyszukiwania cytatów lub fragmentów w książkach, które w jakiś sposób chwyciły mnie za serce. Czasem post będzie dotyczył jednej książki, a czasami kilku. To będzie zależeć od… wszystkiego.

Dzisiaj zapraszam na Cytatowe Love z… Adam Agaty Czykierdy-Grabowskiej. Ta książka skradła mi serce i na zawsze w nim pozostanie.

Gdy dorastałam, odkryłam istotę idealnego macierzyństwa. To składowa dwóch najważniejszych czynników, a mianowicie instynktu i miłości. Ten pierwszy może zaistnieć bez drugiego, ale ten drugi nie może się pojawić bez pierwszego. Gdy rodzi się dziecko, kobieta działa pod wpływem instynktu, a jej największym priorytetem staje się bezpieczeństwo maleństwa. Miłość macierzyński rodzi się z czasem. Rozrasta się z każdym dniem i każdą minutą. Staje się oddzielnym tworem, który nigdy nie zniknie z serca matki.

– […] kiedy się urodziłem, położna, która z pochodzenia była Hinduską, zapytała ją, czy może złożyć na moim czole pocałunek szczęścia. […] Moja matka zapytała, co to oznacza, a położna wyjaśnia, że to takie hinduskie zaklęcie. Dzięki temu pocałunkowi nawet w najgorszych chwilach można znaleźć szczęście, które utrzyma człowieka przy życiu. […]
– Piękna historia. […]
– To tylko historia […]. Gdy byłem mały, przez długi czas myślałem, że jestem dzięki temu wyjątkowy. […] Potem zmądrzałem.

– Zbyt mocno czujesz […]. Nie potrafisz zamknąć uczuć i dlatego tak bardzo cierpisz.

Śmiech potrafi mieć wiele odcieni, a ten, który wydobywał się z gardła Adama, był jasny jak letni poranek.

– Naprawdę tego chcesz?
– Nie ma znaczenia, czego ja chcę […]
– Dla mnie ma znaczenie. […] Dla mnie ma znaczenie, kim jesteś. […] Wszystko, co robisz, co myślisz i co czujesz, ma dla mnie znaczenie. […] Ty masz dla mnie znaczenie.

“Chce twojego serca. Twoje serce zbyt mocno czuje, a to dla niego najcenniejsze trofeum. Musisz zamknąć serce i uciekać.”
“Jak zamyka się serce?”
“Przestajesz czuć. Przestajesz odczuwać i smutek, i radość. Nie współczujesz pokrzywdzonym i zranionym i nie możesz się uradować ,gdy stanie się cię pięknego.”

– Co to w ogóle znaczy, że jej serce czuło za mocno? […]
– To znaczy, że dziewczynka nie może przejść obojętnie, jeśli komuś dzieje się krzywda. Czuje ból i cierpienie każdego żywego stworzenia, jakby to były jej własne uczucia.
– Ale to chyba dobrze, co nie?
– Chyba tak […]. Ale to też oznacza, że taka osoba nigdy nie będzie mogła normalnie żyć. Właśnie dlatego dziewczynka mieszkała w głębi lasu, gdzie nie było ludzi i ich cierpienia.
– Ale też nie mogła być tam naprawdę szczęśliwa […]. Bo to ludzie dają szczęście, co nie?

– Nie mówię ci tych wszystkich rzeczy, żebyś się nade mną litowała. […] Mówię ci to żebyś zrozumiała, kim jestem i dlaczego taki jestem.

– Tylko ulotne momenty są tak naprawdę piękne.

– Widzę ponadprzeciętnie wrażliwą dziewczynę, która chce, aby wszyscy wokół niej byli szczęśliwi, nawet kosztem jej szczęścia.
[…] – Widzę dziewczynę o sercu, które czuje zbyt mocno.- Ściszył głos. – Widzę dziewczynę, bez której ktoś kiedyś nie będzie potrafił żyć. I boję się[…] – I boję się, że tym kimś będę ja.

– Co się wczoraj stało? […]
– Życie. Moje życie się stało.

Wiedziałam, że ciemność pozwala mu się otworzyć. Z zamkniętymi oczami możemy wyznać o wiele więcej. Z zamkniętymi oczami możemy być szczerzy do bólu, dlatego słuchałam uważnie, chłonąc każde jego słowo i każdy jego oddech.

– Musisz być silna. […] Zamknij swoje serce mocno i nie pozwalaj się ranić. […] Nikomu.

Nie wiedziała bowiem, że czasami dobro staje się narzędziem dla zła. Jest słabością, którą łatwo wykorzystać.

Każdy dobry uczynek zostawia ślad. Czasami w postaci czerwonej smugi, a innym razem kropli, która drąży skałę. Każdy z nich zostawia swój ślad i zmienia świat.

– Trudno ci się było rozstać z każdym z nich. […] Twoja matka oddawała je jak płaszcz z wypożyczalni, zadowolona, że udało jej się go przechować w nienaruszonym stanie. […] Dla twojego ojca nie istnieje nic oprócz twojej matki i jej pragnień, dlatego w nic się nie zagłębia. Tak jest mu łatwiej. […] A ty? A ty po cichu cierpisz,schowana na tym swoim strychu, i powoli znikasz. […] Znikasz i nikt tego nie zauważa. Nikogo to nie obchodzi. […] Te dzieci odnajdują swoje domy, szczęście i własne życie, a ty zostajesz sama, bez części siebie, którą im oddajesz.

– Nie chcę twojego pocałunku. Jest twój. To twoje szczęście.
– Ja już swoje szczęście znalazłem.

Przygniotła mnie samotność. Ta, która do tej pory siedziała ukryta głęboko we mnie, schowana za rodzicami i znajomymi ze szkoły. Samotność o szaroburych kolorach.

Nie wszystkie bajki są dobre i nie wszystkie kończą się dobrze, ale niektóre z nich możemy sami zmienić.

“Człowiek musi zostać zauważony. Musi mieć kogoś, dla kogo będzie najważniejszy, i kogoś, komu przysłoni świat.”

Jesteśmy tacy, jacy jesteśmy. Czasami nie potrafimy się zmienić, a innym razem nie chcemy, bo to sprawi, że nie będziemy tak naprawdę sobą.

Adam żył. Był jednym z tych, którzy wciąż walczyli i cały czas mieli nadzieję.

Przy tym grobie zrozumiałam, że choćbym nie wiem jak bardzo próbowała żyć tak jak moi rówieśnicy i choćbym nie wiem jak usilnie starała się udawać, że jestem taka jak inni, mój świat nigdy nie będzie zwyczajny.

Nie jesteś ozdobą. Jesteś najważniejszym elementem układanki.

[…] nic nie dzieje się bez powodu. Nic nie bierze się z niczego, a życie nie może być sumą przypadkowych zdarzeń.

Magia jej serca zamieniła go w ptaka. W najbardziej wyzwolone stworzenie na świecie

Znam na pamięć każdy fragment jego twarzy, każdy pieg i każdą krzywiznę. Pod palcami czuję zabliźnione pręgi na jego przedramionach. Odkąd go nie ma, jest ze mną wszędzie.

Ten tajemniczy chłopak z półświatka nauczył mnie być silną i sprawił, że spojrzałam na swoje życie w zupełnie inny sposób.

W chaosie, którym było moje życie, dałaś mi spokój i ukojenie.

Zawsze po nią wrócę. Nawet jeśli świat miałby się za chwilę zawalić, a wszyscy mieliby zginąć pod jego gruzami, ja po nią wrócę.